Fietsen richting Cambodja

Dag 8

Van Cantho naar Long Xuyeng

Om ongeveer 6.30 op de fiets. We hadden een lange dag voor de boeg. We moesten eerst het veer vinden. Dat was deze keer niet moeilijk. We gaan vandaag weer de QL54 volgen. De highway van Vietnam maar dan met zand, kuilen en stof.

Vlak na het veer moeten we langs een smal pad langs een sloot. Het lijken onduidelijke aanwijzingen maar met je kilometerteller van de fiets klopt het allemaal (tot nu toe tenminste). Even verderop moesten we met een klein veerbootje en klein was die. Zo’n houten bootje waarvan je toch iedere keer weer afvraagt of het blijft drijven. Maar ook deze keer is het weer gelukt en dat voor 2000 dong, is nog geen 0,10 eurocent. Het is weer een route van links naar rechts en ook deze is weer schitterend. Je komt op de fiets toch op plekken waar je met de auto niet kunt komen. Waar we nu op rijden is trouwens voor de verandering een geasfalteerde weg en fietst lekker. Niet hard want daar zijn de paden te smal voor maar erg leuk. We worden aan de overkant even verderop gelijk aangesproken door een mevrouw die ons vertelde dat ze in de United States was geweest en zij sprak ook goed Engels. Onderweg op dit pad leuke dingen gezien. Zoals vrouwen die met elkaar zitten te werken op de veranda in de schaduw en die het hartstikke leuk vinden als je ze fotografeert. Je moet natuurlijk wel even laten zien wat je hebt gemaakt en vervolgens liggen ze in een deuk van het lachen. Het is erg leuk Je hebt onderweg zoveel te zien dat je soms vergeet om foto’s te maken. Bij een t-splitsing moesten we rechtsaf en hier gaat het fout. Dit omdat wij twijfelden of dit wel echt een t-splitsing was. Nou maak je geen zorgen want je wordt vanzelf aangehouden door bewoners. Zij zullen dit hier vaker meemaken. Volgens een local moeten wij voor de QL54 de andere kant op. Omdraaien maar. Komt die man ineens op zijn brommer voor ons rijden en gebaart dat wij hem moeten volgen. Dit ging met een ongelooflijke rotvaart wat tot gevolg had dat wij de beschrijving niet meer konden volgen. Eerst maar eens even afwachten waar wij uitomen. Volgens hem was dit het punt waar wij moesten zijn. Hij op ons kaartje kijken en wij wezen aan naar welke naam van het volgens punt moesten rijden Naar Tan Tanh. Dit was volgens hem echt naar rechts. Wij dus naar rechts want we hadden ook verder op deze weg kunnen zitten als wij dachten en moesten wellicht nog een stuk terug voor het veer. Maar als je dan ineens een kilometerpaaltje ziet met Cantho(waar we dus vandaan kwamen) erop weet je dat dit niet goed kan zijn. Wij vragen en vragen maar we kwamen er niet uit. Dus terug fietsen naar het punt van waaruit wij uit het dorp zijn gekomen. Komen we onderweg aan de rechterkant ineens een restaurant tegen met dezelfde naam, Tan Tanh. Wel heel toevallig. In het dorp aangekomen een stukje terug gefietst en ja hoor Fred had weer het aanknopingspunt gevonden van waaruit wij gewoon verder konden. Dus toch linksaf. Die man had ons precies op het goede punt gebracht maar doordat we alle aanwijzingen niet hebben kunnen volgen waren wij het spoor bijster. Maar dank aan onze brommerheld je kan ze deze kleine verkeerde aanwijzing niet aanrekenen. Het stuk van 17 km wat we nu moesten fietsen was toch wel het minste.Het was een grote drukke asfaltweg naar Longh Xuyen Nog wel even aan de overkant van de weg ergens halverwege wat gedronken . Dit stuk van 17 km. was erg druk met vele auto’s en brommers. Op een gegeven moment staat de hele boel stil. Wij hadden tegelijkertijd het idee om de brommers maar te volgen want anders zouden we daar niet weg komen. Blijkt er dus een kilometers lange file te staan voor het veer naar de overkant. Einde werktijd Long Xuyen denken wij. De file staat aan beide kanten en is aan beide kanten zo lang. Klagen wij wel eens over files, maar om met 37 graden stil te staan is toch helemaal niets en het duurt wel even voordat je op dat veer bent. De verkoopsters langs de weg hebben het dan ook maar druk met water verkopen. Het hotel in Long Xuyeng is een van de minste hotels. Geen vriendelijke personeel en ook niet echt schoon. Maar ja als het hier bij blijft is het voor ons wel goed.
’s Avonds nog even de co-op super in geweest. Was weer een belevenis. Maar doordat het zo ongelooflijk heet was geweest die dag en we het wel hadden gehad waren we er gauw uit. Als wij nou denken dat we drukke supermarkten hebben dan kan ik iedereen geruststellen. Het is bij ons echt rustig, zelfs op een drukke dag. Als hier iedereen s avonds boodschappen doet, dan doen ze dat met de hele familie, jong, oud klein het maakt niet uit en alles loopt te kwetteren. Een kippenhok is er niets bij vergeleken. In het hotel maar wat gegeten want ’s avonds zoeken in zo’n stad als dit is geen beginnen aan. Lekker ons mandje in en slapen. Morgen laatste dag fietsen en weer vroeg op.

Dag 9

Van Long Xuyen naar Chau Doc

Nu ben ik toch een vroege opstaander, maar als je al 5 dagen om 5 uur bent opgestaan valt dit op de laatste dag niet mee. Om 06.30 al weer op de fiets. Het eerste veer is in een keer gevonden. Hoera! Aan de overkant een weg van 7,5 km. Is een asfaltpad, wat een heerlijk begin zeker voor de billen. Maar het mocht niet langer duren want we kwamen weer op een zandpad. Nu dachten wij dat het pad van een paar dagen terug slecht was maar dat haalde het niet bij deze. Wat je er al niet voor over moet hebben. Maar geloof ons maar, wij vinden het echt niet erg dat gehots en geklots. We hopen alleen dat de fietsen het houden. De mensen blijven hier water op het pad gooien voor het stof. Je moet je bedenken dat waar er een weg is ook mensen wonen. Het zijn voor onze begrippen armoedige hutjes maar als je naar de mensen kijkt zien ze er niet minder gelukkig uit en ze blijven altijd heel vrolijk “hello” roepen. We moeten weer linksaf een zandpad op. Nu hopen we dat we goed zitten, zoals we al zoveel keer gedacht hebben, maar het is gelukkig maar 800 meter voordat we bij een veer aankomen. Eerst even vragen of dit wel het goede veer is. Ja hoor volgens de locals wel. We worden ineens omringd door een horde kinderen. Ze wijzen naar de tas en ik begrijp dat ze wel iets leuks wilden. Nu had ik nog 20 ballonnen en ook hier was dit weer een succes. Ze vonden het geweldig, waar je ze al niet blij mee kunt maken. Er was er een bij die de grap had uitgevonden om de ballonnen tegen mijn benen te laten leeglopen en een lol dat die had. Het veer kwam eraan, wij erop de kinderen ook naar de overkant en uitgezwaaid. We moesten voor het veer wel twee keer zoveel betalen dan normaal maar ja wie let er nou op 0,10 eurocent. Wij niet in ieder geval, die lol moet je ze maar gunnen. Wij moesten naar het gele torentje en ja je begrijpt het al geen geel torentje te zien. Toch maar die kant op en al gauw hadden we door dat we op de goede weg zaten want in de route van vandaag zitten wel een aantal hele goede aanknopingspunten. Na de brug weer op een goed pad, dit gevoel duurde ong. 5 minuten voordat we tot de conclusie kwamen dat we weer een pad met kuilen, hobbels en lanceerplatformen moesten trotseren. Maar het mag de pret niet deren want het is hier zo mooi en leuk, we kunnen dit nog wel honderdduizend keer zeggen maar het is echt zo. Gewoon genieten. We hebben toch wel weer zo’n 15 km gehobbeld. Onderweg de eerste rijstvelden gezien. Het is eigenlijk nog te vroeg hiervoor dus dit is toch wel een beetje een uitzondering. Aan het eind van deze bijzondere dag komen we aan bij het hotel van Chau Doc. We worden hier erg vriendelijk ontvangen, is toch weer net wat anders als gisteren. De jongen die op de brommers en fietsen past is erg spraakzaam.. Nadat we gedoucht hebben en even bij zijn gekomen ,Chau Doc in. Eerst naar de boulevard en dan over de markt. Nu zijn de markten hier niet net zoals bij ons ruim opgezet. Nee, je kunt elkaar amper passeren maar het is zo leuk. Fruit, kruiden, enz. alles kun je hier krijgen zo ook de bekende punthoedjes die je hier iedereen ziet dragen van rijstpapier. Eindelijk kan ik er een kopen. Ik had hem graag onderweg gekocht maar kon hem niet vinden. Het had een goede bescherming geweest voor mijn gezicht. Ik heb trouwens een aantal dagen met een ¾ broek en shirt met lange mouwen gefietst vanwege zonneallergie. Fred had natuurlijk weer nergens last van.
We zijn in het mooiste hotel van Chau Doc wezen eten. Het is leuk voor een keer maar niet voor elke dag. Geef mij maar de hotelletjes waar wij zijn geweest .gewoon lekker simpel maar goed. Eten doe je toch buiten de deur, tenminste wij dan. Wel lekker gegeten. Nog even rondlopen en weer naar onze kamer. Op naar morgen. Weng zou ons om 08.00 uur ophalen want het is wel 7 uur rijden naar Ho Chi Minh.

Dag 10

Van Chau Doc naar Ho Chi Minh

VANDAAG IS FRED 55 JAAR GEWORDEN. HOERA, HOERA.

Moet die zelfs op zijn verjaardag vroeg zijn bed uit.want Weng staat al om 07.30 klaar met de auto om alles in te laden. Hij is hier gisteren al gearriveerd en heeft in een mini hotel geslapen. Hier schijnen alle chauffeurs te slapen. Op naar Ho Chi Minh.
Het is zo’n 330 km rijden. Bij Mytho nog gestopt om te eten in een mooi restaurant. We hebben er totaal 7 uur over gedaan waarvan 1 uur gegeten. Je rijdt over 330 km gewoon 6 uur. Dit komt omdat je eigenlijk niet harder rijdt dan 50 km, waar mogelijk Het laatste stuk gaat over de Highway. Hier kunnen we gas geven Wel 80 tot 100 km per uur. Op het laatste stuk mogen geen brommers of fietsen dus dit schiet aardig op. Bij het hotel afscheid genomen van Weng. Wij zien hem morgen weer.
Nog even naar een terras om Vietnamese koffie te drinken. Zitten we daar komt er een jongen die vraagt of hij Fred zijn sportschoenen mag poetsen. Nu was dat wel nodig
Maar als je denkt dat die het gedaan heeft en die jongen een paar centen laat verdienen. Nou nee hoor. Fred was zeer volhardend met zijn nee. Kans verkeken want ik doe het niet voor hem.
’s Avonds nog lekker gegeten in een restaurant. Goed einde van de dag.

Wat zullen we missen van de Mekong:

Wij zullen de mensen van Mekong erg gaan missen. We vragen ons af of we nog wel van die vriendelijke grappige mensen tegenkomen die uit de donkerste hoekjes “hello”roepen en als je vervolgens antwoord, je ze hard hoort lachen. Je wist vaak niet waar het geluid vandaan kwam. Je riep dan maar terug en zwaaide maar.
Of zoals op de weg naar Long Xuyeng de jongen op een brommer. Het was een mannetje van 19 jaar oud en hij kwam uit Long Xuyeng. Hij kwam spontaan naast ons rijden en hield ons op dit slechte stuk aan de praat. Geweldig, dit fietste ineens eens tuk makkelijker. Toen wij naar het veer reden kwam die toch nog even kijken of wij wel goed gingen. Gastvrijheid en bezorgdheid van mensen die je niet kent. Kunnen wij nog wat van leren.
Of onderweg de thee, die we vaak van de locale bevolking kregen, geweldig.

Of de kinderen die weer een stuk mee liepen. De grootste lol hadden ze.

Of de kinderen en ouderen die een high five wilden.

Kortom, een week om nooit meer te vergeten en waar wij nog vaak ’aan zullen terug denken.