Verder op de fiets en floating market

Vietnam Dag 5

Van Mytho naar River Island – (homestay)

Om 7.30 uur zijn we gestart met fietsen. Lijkt vroeg maar gezien de temperatuur is dit eigenlijk al te laat. Na eerst over de grote Rach Mieu brug (zweten dat willen jullie niet weten) te zijn gegaan, gingen we gelukkig gelijk hierna van de grote weg af, alhoewel het spectaculair fietsen is zo tussen al die brommers en scooters en je hier ook op de een of andere manier van geniet.
We werden door de kleinste dorpjes en gehuchten in de Mekongdelta gestuurd. Geweldig. Je hoopt alleen dat je iedere keer weer goed zit want je wordt van splitsing naar splitsing gestuurd. Je rijdt hier niet harder dan 10 tot 12 km. Per uur. Ten eerste zijn de paadjes smal, je moet ook nog de brommers ontwijken die je ook hier tegenkomt en ten tweede heb je zoveel te zien dat als je harder rijdt je gelijk in de rivier of tussen de bananenplanten enz. ligt als je teveel afwijkt van je pad. Maar het is genieten. We komen uit bij een splitsing naar de DH02. Klink voor ons als een grote weg. Nou de weg was breed, maar zo’n weg kom je bij ons niet tegen. Een weg van rode klei, steen, stof, kuilen, plassen en putten. En dit 9 km lang. Je moet uitkijken anders wordt je gelijk vanaf je fiets de berm in gelanceerd want de kuilen zijn soms erg diep. De weg is breed maar ook nog druk bereden door brommers en hier en daar een enkele auto. Ook kom je hier de roggelende Vietnamezen tegen. Je bent gewaarschuwd als je achter een brommertje zit wat roggelt. Het is maar goed dat we niet hard kunnen fietsen anders hadden zo’n overheerlijke roggel op onze benen gehad. Aan het eind van de weg eindelijk een stuk asfaltweg, we zitten inmiddels op de 35 km. Is lekker rustig rijden en we proberen toch wat snellere kilometers te maken. Natuurlijk moet je wel opletten want bij de Cao Dai tempel moeten we rechtsaf. Hebben we nooit gezien die tempel. Nu hebben wij dit op deze vakantie wel vaker dat als er ergens afgeslagen moet worden bij een tempel wij deze op de een of andere manier niet kunnen vinden. Wij waren al over een brug geweest en inmiddels 5 km verder om toch tot de conclusie te komen dat we verkeerd waren. Wij weer terug naar het punt waar we de asfaltweg opkomen. Weer opnieuw en twijfelen nu bij een splitsing, de doorgaande weg gaat naar rechts en je hebt een gedeelte wat rechtdoor gaat. We zijn nu wel zo bijdehand om is even verder te lezen aan de achterkant van de routebeschrijving om te kijken of we een aanknopingspunt kunnen vinden. En ja hoor, de Cau Cho Lach brug. Zijn we nog maar twee keer overheen gefietst dus nu voor de derde keer (3x scheepsrecht) overheen. Zaten we toch goed. Aan het einde van de weg even rechtsaf slaan en we zitten op River Island. Denk je dat je er bent moet je natuurlijk nog wel even de Homestay vinden. Nu spreken de Vietnamezen in de grote stad wel Engels maar in de dorpen toch echt niet. Met handen en voeten komen we uiteindelijk, na het al tich keer gevraagd te hebben, aan bij onze slaapplaats. Tenminste dat denken we maar de naam is toch iets anders. Komt er zo’n klein vrouwtje, blijkt het de moeder van de familie te zijn, haalt haar dochter erbij en uiteindelijk de man des huizes die Frans spreekt. Nu is ons Frans niet zo geweldig maar we kunnen er toch uit opmaken dat we goed zitten en dat zijn andere dochter om 17.00 uur aanwezig is en zij spreekt Engels. Nadat hij ons wegwijs heeft gemaakt in onze villa, ja, ja we hadden een heel huis voor onszelf, konden we ons even opfrissen. Lekker douchen. Het water was op de bon want de wc trok niet door. Doorspoelen met een emmer water dan maar. De douche was koud wat hier helemaal niet erg is want het is zo ongelooflijk warm dat het zelfs lekker is. Het huis lijkt een beetje op een Frans Koloniaal huis. Blauwe tralies, geen ramen en blauwe luiken. Elektriciteit is er pas ’s avond om 11.00 uur . De elektriciteit komt van de waterkrachtcentrales en omdat het waterpeil erg laag is, is de weinig elektriciteit voor de grote stad. Waar de kantoormensen net zo makkelijk alle airco’s aanzetten. Men staat er dus niet bij stil of wil er niet bij stil staan dat dit ten koste gaat van de mensen in de Mekongdelta. Deze hebben op de dag geen stroom en moeten het dus met aggregaten doen. Hoop dan maar dat iedereen geld heeft voor de benzine voor dit ding. Maar het heeft wel wat. ’s Avond een heerlijk diner gekregen. Olifantenvis, Mekonggarnalen, springrols, rijst, soep en ananas toe. Heerlijk. Nu naar bed . Trang (is de dochter) loopt met ons mee met een lamp op batterijen. Muskietennet naar beneden, geen dekens nodig.
Ik hoop dat ik slaap want Fred heeft een python gezien. Aan tafel kreeg ik ’s avonds van Trang te horen dat die toch wel in een kooi zit. Maar het blijft bij mij toch een beetje twijfelachtig of die kooi wel zo goed dicht zit. Wat ik volgens Trang wel kon horen waren de ratten die op het dak liepen om fruit te stelen. Nou slaap lekker en tot morgen. Morgen naar Cantho.

Vietnam dag 6

River Island naar Cantho

5.30 uur opgestaan. Het wil niet erg vlotten. Ligt niet aan de Trang en haar ouders van de homestay maar puur aan ons. Het inpakken wilt niet vlotten en daardoor gaan we ook later eten. Nadat we uit het dorp zijn komen we het eerste stuk op asfalt. Het is erg lekker rijden. Maar helaas van korte duur het is maar 3 km naar het veer. Hierna gaan we weer voor landelijk. Erg mooi en is weer genieten. Komen na verloop van tijd langs de ovens van de steenbakkerijen. Gaat er hier toch iets anders aan toe dan bij ons. De ovens zien eruit als een soort bijenkorven. De vrouwen en kinderen maken meestal de stenen in een mal en de mannen bakken ze af. Als je ziet dat de mensen daar dan ook nog eens bij zo’n steenbakkerij wonen dan kun je je bijna niet voorstellen dat je toch nog vrolijk kunt zijn. Maar zij wel hoor. De huisjes staan tussen de donkere rook van de ovens en de was hangt buiten. Ergens halverwege staat er een schooltje. Ook hier gaan de kinderen gelukkig naar school. We worden al vanaf de brug geroepen met “hello”. Staat de kleuterklas bij het hek om ons te begroeten. We hebben hier de ballonnen tevoorschijn gehaald. Ze hadden geen betere bestemming kunnen krijgen. Waar ze al niet blij mee zijn. Nog even wat drinken gekocht en weer verder. We vragen ons stiekem toch af of we nog wel goed zitten. Dit vraag je jezelf wel meerdere keren op een dag af. We komen bijna aan het eind van dit stuk en moeten over een brug. Ja hoor, leuk maar de brug is afgesloten. Wat nu. Komt er een man aan en gebaart dat we naar rechts moeten. Allemaal leuk en aardig maar we zullen toch het water over moeten. Wij toch weer bij de brug kijken komt die man nog een keer en doet het nu met woestere gebaren zodat we vanzelf die kant op gaan. Komt er vanaf de andere kant ook nog iemand op zo'n krakkemikkig fietsje, die gebaart dat we verderop een bruggetje over kunnen en weer terug naar het punt kun aan de overkant van de brug. Je maakt nog eens wat mee. Joepie we komen op de bekende QL54 uit en het is nog asfalt ook. Kunnen nu ong. 11 km lekker crossen. Geintje want dat doe je in die hitte natuurlijk niet maar je probeert wel redelijk door te fietsen. Na weer een aantal keer rechts en links te zijn gegaan moeten we bij een veer uitkomen. En ja hoor komen we. Toch maar even vragen of dit het veer van Ben Do is. Nee dus, maar volgens die man geen probleem gewoon aan de overkant rechtsaf en de weg volgen. We moeten wel naar dat punt terug want anders klopt de beschrijving niet meer. Hiervandaan weer terug dezelfde kant op natuurlijk en weer verder. We weten nu tenminste wel hoeveel verschil we hebben op de kilometerteller en kunnen dus verder. Na zoveel km. Moesten we een smal pad de rijstvelden in. Als dat maar goed gaat. Het is het eerste pad wat we tegenkomen wat de rijstvelden in gaat en moet dus gewoon goed zijn. We denken maar zo als het niet goed is hebben we in ieder geval iets moois gezien. Het is zo ontzettend genieten. Je moet wel goed opletten want voordat je het weet met deze kuilen lig je ergens tussen de rijstvelden of sloot. Het is een stuk van 7 km, maar omdat je niet harder fietst dan hooguit 10 km. per uur heb je gewoon wat extra tijd om te genieten. Denk nou niet dat je op zulke smalle paadjes geen brommer tegenkomt want die rijden echt overal en dus ook hier. Nou rijdt het pad maar uit totdat je 7 km hebt gefietst en uitkomt bij een veer.met Lady Boeddha die over het water uitkijkt. Nou dat veer hebben we maar weer geen lady Boeddha. Nemen toch maar de gok want het aantal kilometers klopt. Aan de overkant van de markt een kom noedelsoep gegeten. Wat een bekijks. Het dorp loopt uit en wij eten. Fred heeft het hier niet zo op vandaag en krijgt zijn eten niet weg, Jammer want het was erg lekker. We kwamen wel tot de conclusie dat we zelf toch maar stokjes moesten kopen want het is dat wij wel wat gewend zijn anders at je er niet van. Bij het wegrijden draaide ik mij om en zag dat de overgebleven soep gewoon weer terug werd gegooid. Maar het smaakte er niet minder om. Rijden nu op een erg mooie weg en komen inderdaad bij de busboot naar Cantho aan. Nu is een busboot in Vietnam heel wat anders dan een busboot van Rotterdam naar Dordrecht.. Het is gewoon een houten bootje met kajuit. De fietsen gaan op het dak en wij onderin. We moesten zo lang wachten en Fred was al niet zo lekker, zodat Fred maar even boven op het dak ging bij de fietsen. De hoogte van de bootjes is echt gemaakt op de maat van de Vietnamezen. Nu ben ik toch niet erg groot maar ik moest toch behoorlijk bukken. Nadat alles na ong. 3 kwartier was in- en uitgeladen konden we op naar Cantho. Eerst nog langs alle gehuchtjes om mensen op te halen en spullen op te halen en af te leveren. Na 1 ½ uur aangekomen in Cantho. Op naar het hotel. Lekker douchen en ’s avond Cantho in om een hapje te eten. Dit was een dag om nooit meer te vergeten zo mooi.

Cantho floating market

We moeten vroeg op want op 6.30 worden we naar de boot gebracht, Het is een klein houten bootje met een vrouw en haar zoontje. Wij stappen in en gelijk begint dat ding te schommelen. Als dat maar goed gaat. De vrouw van de boot probeerde op haar manier met ons te praten wat erg leuk was. Wij moesten van haar ook overal foto’s van maken. Na ongeveer een half uur tot 40 minuten varen kwamen we bij de floating market aan. Wat een bedrijvigheid. De kleine boten leggen aan bij de grote boten en komen zo aan hen waar. Ondertussen proberen ze aan de toeristenboten ook nog het een en ander te verkopen. Wij zijn voor de bananen en mango’s gegaan. Wij hadden het geluk dat er op onze boot geen toeristenboot staat want anders had je er wel tien aan je boot gehad. We konden dus rustig kijken zonder te worden aangeklampt. Hierna voeren we voorbij een kanaal en vroeg ze of wij de big fish wilde zien. Wij toch wel nieuwsgierig wat dit was zeiden dat we dit wel wilden. Tot 4 keer geprobeerd om aan te meren. Eindelijk gelukt. Dit komt mede omdat het erg warm is en het waterpeil erg laag. Dus de loopplanken waar ze aanleggen liggen erg hoog. Nou op naar de big fish. Het blijkt dus ook hier weer dat het een huis met grond is waar iets aan de toeristen wordt verkocht. Logisch je moet toch wat doen om aan je geld te komen en bovendien blijkt dat de mensen die ze daar brengen ook een soort provisie van de verkoop krijgen. We hebben er wel 2 mooie handgeborduurde shirts gekocht. Nou de rondleiding kon beginnen. Eerst langs de apen in de kooi, erg zielig maar ja we moesten wel een foto van haar maken. Ze was hier erg volhardend in. Toen langs de pythons. Jongens het begon op een mini zoo te lijken. Toen kwamen we bij de big fish. Wij dachten, we hebben eergisteren heerlijke olifantenvis gegeten en krijgen nu te zien hoe ze er in het echt uitzien. Nou nee hoor het waren krokodillen. Dat paste ook wel bij het gebaar wat zij iedere keer maakte. Hierna nog iets gedronken en terug naar Cantho. Wij hadden begrepen dat we aan het hotel moesten betalen maar we moesten haar betalen. Nu dan maar gauw dollars wisselen want ze wilde natuurlijk niet mee naar het hotel. Opgelost.

“s middags en ’s avonds nog rond gelopen in Cantho een ook nog lekker gegeten. “s avonds over de boulevard. Ook hier zijn de kinderen tot laat buiten. Hierna op het hoekje een kop ijskoffie gedronken. Je kunt hier wel uren gaan zitten kijken wat er allemaal voorbij komt. We ontdekten ook dat ze allemaal iedere keer hetzelfde rondje reden. We hebben de brommer met een kinderstoel van bamboe voorop wel 3 keer voorbij zien komen. Je kunt het je bijna niet voorstellen maar baby’s hangen hier gewoon buitenboord aan de brommer op de arm van de moeder. Zelf zetten ze een hel op maar de kleintjes gaan er gewoon tussen in, aan de zijkant of voorop. Het is gewoon hilarisch om te zien. Nou weer op tijd ons mandje in want ook hier wordt het zo rond 21.30/22.00 uur stil.