Op de fiets
Door: WoSindPatriciaUndFred
Blijf op de hoogte en volg Fred
10 April 2010 | Vietnam, Can Tho
Vietnam Dag 4 Fietsen van HCMC naar Mytho
De spullen die we niet nodig hadden op de fietstocht hebben we gisterenavond al in de rugzakken gestopt en deze afgegeven bij de receptie. Na de fietstocht komen we hier terug.
Weng had een fietsenmaker bij zich die de fietsen op een uur rijden van Saigon weer in elkaar zette.
En toen begon het, de reis werd een heel anders dan tot nu toe. I.p.v. een hectische stad rustige landweggetjes mooie doorkijkjes naar rijstvelden castusvruchtplantages. We reden over weggetjes met aan weerzijden bananenplanten. We moesten de mekong uitlopers oversteken met krakkemikkige veerpontjes, waarbij we vooral de eerste keer bijna tot boedha gingen bidden zodat we veilig aan de overkant zouden komen.
Na verloop van tijd werden de wegen als maar slechter. De wegen waren gemaakt van van gewalst puin erg stoffig. In de buurt van huizen werd de weg nat gespoten, waarschijnlijk om zoveel mogelijk stof buiten de deur te houden. We komen door veel kleine dorpjes met boerderijen waar de kippen scharrelen. Ook worden er veel eenden gehouden die door gespannen netten in de kleine slootjes in de buurt worden gehouden.
Dat er hier niet veel westerse koppies komen is al snel duidelijk. Waar we langs komen hoor je uit de donkerste gaten HELLO roepen. Dit gaat eigenlijk de hele dag door. Vooral kleine kinderen vinden dit leuk, ze komen uit huis hollen roepen keihard HELLO. Als ze weer binnen zijn horen we de hele familie meelachen.
Onderweg hebben we op een kruising mie soep gegeten met voor mij ondefinieerbare ingrediënten.
Patty ontdekte in het bakje o.a.tofu, koriander, mie, soja, paddenstoel kip(of eend).
In de loop van de dag wordt het fietsen steeds zwaarder door de temperatuur en de slechte wegen. Toen we langs de weg een cola wilden bestellen begrepen ze ons niet. Nadat we COCO riepen kwamen er twee kokosnoten met een rietje op tafel. Achteraf gezien was dit zelfs beter voor de dorst.
Uit eindelijk toch in Mytho terecht gekomen. De fietsen staan in de ontvangsthal, zijn we dan de enige gasten? We gaan het morgen zien
Volgens de reisgids konden we het beste eten in het hotel omdat niets in de buurt zou zijn. Achteraf hadden we daar spijt van want de steamed rice with chicken was niet geweldig, een betere naam zou chickenbones zijn.
Na het tegenvallende diner nog op een terras wat gedronken. Het zat vol met vietnamezen(niet zo gek natuurlijk). De eigenaar gaf mij meteen ongevraagd bier omdat ik een man was en er werd meteen een potje thee bij gezet waarvan ik begreep dat het een afrodisiacum was. We kregen ook de koffie nog waar we om gevraagd hadden.
Na het terrasje naar bed want er moet morgen weer een flink eind gefietst worden. Alleen was er het probleem van de airco. Het ding maakte niet alleen een pokkeherrie, het blies ook nog eens windkracht 12 richting het bed. We kregen het ding niet goed afgeregeld en besloten hem maar uit te zetten. Toen begon er een hete nacht en dat kwam niet door een potje thee.
Morgen naar de homestay op River island ca 50 km fietsen.
Vietnam Dag 5
Van Mytho naar River Island – (homestay)
Om 7.30 uur gaan fietsen. Lijkt vroeg maar gezien de temperatuur is dit eigenlijk al te laat. Na eerst over de grote Rach Mieu brug (zweten dat willen jullie niet weten) te zijn gegaan, gingen we gelijk hierna van de grote weg af, alhoewel het spectaculair fietsen is zo tussen al die brommers en scooters en je hier ook op de een of andere manier van geniet.
We werden door de kleinste dorpjes en gehuchten in de Mekongdelta gestuurd. Geweldig. Je hoopt alleen dat je iedere keer weer goed zit want je wordt van splitsing naar splitsing gestuurd. Je rijdt hier niet harder dan 10 tot 12 km. Per uur. Ten eerste zijn de paadjes smal, je moet ook nog de brommers ontwijken die je ook hier tegenkomt en ten tweede heb je zoveel te zien dat als je harder rijdt je gelijk in de rivier of tussen de bananenplanten enz. ligt als je teveel afwijkt van je pad. Maar het is genieten. We komen uit bij een splitsing naar de DH02. Klink voor ons als een grote weg. Nou de weg was breed, maar zo’n weg kom je bij ons niet tegen. Een weg van rode klei, steen, stof, kuilen, plassen en putten. En dit 9 km lang. Je moet uitkijken anders wordt je gelijk vanaf je fiets de berm in gelanceerd want de kuilen zijn som erg diep. De weg is breed maar ook nog druk bereden door brommers en hier en daar een enkele auto. Aan het eind van de weg eindelijk een stuk asfaltweg, we zitten inmiddels op de 35 km. Is lekker rustig rijden en we proberen toch wat snellere kilometers te maken. Natuurlijk moet je wel opletten want bij de Cao Dai tempel moeten we rechtsaf. Hebben we nooit gezien die tempel. Nu hebben wij dit op deze vakantie wel vaker dat als er ergens afgeslagen moet worden bij een tempel wij deze op de een of andere manier niet kunnen vinden. Wij waren al over een brug geweest en inmiddels 5 km verder om toch tot de conclusie te komen dat we verkeerd waren. Wij weer terug naar het punt waar we de asfaltweg opkomen. (Wij hebben van het wandelen thuis geleerd dat het verstandig is om altijd naar het punt terug te gaan waarvan je zeker weet dat je goed bent omdat anders je aantal kilometers op de beschrijving niet kloppen, dus doen wij dit deze keer ook). Weer opnieuw en twijfelen nu bij een splitsing, de doorgaande weg gaat naar rechts en je hebt een gedeelte wat rechtdoor gaat. We zijn nu wel zo bijdehand om is even verder te lezen aan de achterkant van de routebeschrijving om te kijken of we een aanknopingspunt kunnen vinden. En ja hoor, de Cau Cho Lach brug. Zijn we nog maar twee keer overheen gefietst dus nu voor de derde keer (3x scheepsrecht) overheen. Zaten we toch goed. Aan het einde van de weg even rechtsaf slaan en we zitten op River Island. Denk je dat je er bent moet je natuurlijk nog wel even de Homestay vinden. Nu spreken de Vietnamezen in de grote stad wel Engels maar in de dorpen toch echt niet. Met handen en voeten komen we uiteindelijk, na het al tich keer gevraagd te hebben, aan bij onze slaapplaats. Tenminste dat denken we maar de naam is toch iets anders. Komt er zo’n klein vrouwtje, blijkt de moeder van de familie te zijn, haalt haar dochter erbij en uiteindelijk de man des huizes die Frans spreekt. Nu is ons Frans niet zo geweldig maar we kunnen er toch uit opmaken dat we goed zitten en dat zijn andere dochter om 17.00 uur aanwezig is en zij spreekt Engels. Nadat hij ons wegwijs heeft gemaakt in onze villa, ja, ja we hadden een heel huis voor onszelf, konden we ons even opfrissen. Lekker douchen. Het water was op de bon, want de wc trok niet door. Doorspoelen met een emmer water dan maar. De douche was koud wat hier helemaal niet erg is want het is zo ongelooflijk warm dat het zelfs lekker is. Het huis lijkt een beetje op een Frans Koloniaal huis. Blauwe tralies, geen ramen en blauwe luiken. Elektriciteit is er pas ’s avond om 11.00 uur . De elektriciteit werkt op waterkrachtcentrales en omdat het waterpeil erg laag is, is de weinig elektriciteit voor de grote stad. Waar de kantoormensen net zo makkelijk alle airco’s aanzetten. Men staat er dus niet bij stil of wil er niet bij stil staan dat dit ten koste gaat van de mensen in de Mekongdelta. Deze hebben op de dag geen stroom en moeten het dus met aggregaten doen. Hoop dan maar dat iedereen geld heeft voor de benzine voor dit ding. Maar het heeft wel wat. ’s Avond een heerlijk diner gekregen. Olifantenvis, Mekonggarnalen, springrols, rijst, soep en ananas toe. Heerlijk. Nu naar bed . Trang (is de dochter) loopt met ons mee met een lamp op batterijen. Muskietennet naar beneden, geen dekens nodig.
Ik hoop dat ik slaap want Fred heeft een python gezien. Aan tafel kreeg ik ’s avonds van Trang te horen dat die toch wel in een kooi zit. Maar het blijft bij mij toch een beetje twijfelachtig of die kooi wel zo goed dicht zit. Wat ik volgens Trang wel kon horen waren de ratten die op het dak liepen om fruit te stelen. Nou slaap lekker en tot morgen. Morgen naar Cantho.
De spullen die we niet nodig hadden op de fietstocht hebben we gisterenavond al in de rugzakken gestopt en deze afgegeven bij de receptie. Na de fietstocht komen we hier terug.
Weng had een fietsenmaker bij zich die de fietsen op een uur rijden van Saigon weer in elkaar zette.
En toen begon het, de reis werd een heel anders dan tot nu toe. I.p.v. een hectische stad rustige landweggetjes mooie doorkijkjes naar rijstvelden castusvruchtplantages. We reden over weggetjes met aan weerzijden bananenplanten. We moesten de mekong uitlopers oversteken met krakkemikkige veerpontjes, waarbij we vooral de eerste keer bijna tot boedha gingen bidden zodat we veilig aan de overkant zouden komen.
Na verloop van tijd werden de wegen als maar slechter. De wegen waren gemaakt van van gewalst puin erg stoffig. In de buurt van huizen werd de weg nat gespoten, waarschijnlijk om zoveel mogelijk stof buiten de deur te houden. We komen door veel kleine dorpjes met boerderijen waar de kippen scharrelen. Ook worden er veel eenden gehouden die door gespannen netten in de kleine slootjes in de buurt worden gehouden.
Dat er hier niet veel westerse koppies komen is al snel duidelijk. Waar we langs komen hoor je uit de donkerste gaten HELLO roepen. Dit gaat eigenlijk de hele dag door. Vooral kleine kinderen vinden dit leuk, ze komen uit huis hollen roepen keihard HELLO. Als ze weer binnen zijn horen we de hele familie meelachen.
Onderweg hebben we op een kruising mie soep gegeten met voor mij ondefinieerbare ingrediënten.
Patty ontdekte in het bakje o.a.tofu, koriander, mie, soja, paddenstoel kip(of eend).
In de loop van de dag wordt het fietsen steeds zwaarder door de temperatuur en de slechte wegen. Toen we langs de weg een cola wilden bestellen begrepen ze ons niet. Nadat we COCO riepen kwamen er twee kokosnoten met een rietje op tafel. Achteraf gezien was dit zelfs beter voor de dorst.
Uit eindelijk toch in Mytho terecht gekomen. De fietsen staan in de ontvangsthal, zijn we dan de enige gasten? We gaan het morgen zien
Volgens de reisgids konden we het beste eten in het hotel omdat niets in de buurt zou zijn. Achteraf hadden we daar spijt van want de steamed rice with chicken was niet geweldig, een betere naam zou chickenbones zijn.
Na het tegenvallende diner nog op een terras wat gedronken. Het zat vol met vietnamezen(niet zo gek natuurlijk). De eigenaar gaf mij meteen ongevraagd bier omdat ik een man was en er werd meteen een potje thee bij gezet waarvan ik begreep dat het een afrodisiacum was. We kregen ook de koffie nog waar we om gevraagd hadden.
Na het terrasje naar bed want er moet morgen weer een flink eind gefietst worden. Alleen was er het probleem van de airco. Het ding maakte niet alleen een pokkeherrie, het blies ook nog eens windkracht 12 richting het bed. We kregen het ding niet goed afgeregeld en besloten hem maar uit te zetten. Toen begon er een hete nacht en dat kwam niet door een potje thee.
Morgen naar de homestay op River island ca 50 km fietsen.
Vietnam Dag 5
Van Mytho naar River Island – (homestay)
Om 7.30 uur gaan fietsen. Lijkt vroeg maar gezien de temperatuur is dit eigenlijk al te laat. Na eerst over de grote Rach Mieu brug (zweten dat willen jullie niet weten) te zijn gegaan, gingen we gelijk hierna van de grote weg af, alhoewel het spectaculair fietsen is zo tussen al die brommers en scooters en je hier ook op de een of andere manier van geniet.
We werden door de kleinste dorpjes en gehuchten in de Mekongdelta gestuurd. Geweldig. Je hoopt alleen dat je iedere keer weer goed zit want je wordt van splitsing naar splitsing gestuurd. Je rijdt hier niet harder dan 10 tot 12 km. Per uur. Ten eerste zijn de paadjes smal, je moet ook nog de brommers ontwijken die je ook hier tegenkomt en ten tweede heb je zoveel te zien dat als je harder rijdt je gelijk in de rivier of tussen de bananenplanten enz. ligt als je teveel afwijkt van je pad. Maar het is genieten. We komen uit bij een splitsing naar de DH02. Klink voor ons als een grote weg. Nou de weg was breed, maar zo’n weg kom je bij ons niet tegen. Een weg van rode klei, steen, stof, kuilen, plassen en putten. En dit 9 km lang. Je moet uitkijken anders wordt je gelijk vanaf je fiets de berm in gelanceerd want de kuilen zijn som erg diep. De weg is breed maar ook nog druk bereden door brommers en hier en daar een enkele auto. Aan het eind van de weg eindelijk een stuk asfaltweg, we zitten inmiddels op de 35 km. Is lekker rustig rijden en we proberen toch wat snellere kilometers te maken. Natuurlijk moet je wel opletten want bij de Cao Dai tempel moeten we rechtsaf. Hebben we nooit gezien die tempel. Nu hebben wij dit op deze vakantie wel vaker dat als er ergens afgeslagen moet worden bij een tempel wij deze op de een of andere manier niet kunnen vinden. Wij waren al over een brug geweest en inmiddels 5 km verder om toch tot de conclusie te komen dat we verkeerd waren. Wij weer terug naar het punt waar we de asfaltweg opkomen. (Wij hebben van het wandelen thuis geleerd dat het verstandig is om altijd naar het punt terug te gaan waarvan je zeker weet dat je goed bent omdat anders je aantal kilometers op de beschrijving niet kloppen, dus doen wij dit deze keer ook). Weer opnieuw en twijfelen nu bij een splitsing, de doorgaande weg gaat naar rechts en je hebt een gedeelte wat rechtdoor gaat. We zijn nu wel zo bijdehand om is even verder te lezen aan de achterkant van de routebeschrijving om te kijken of we een aanknopingspunt kunnen vinden. En ja hoor, de Cau Cho Lach brug. Zijn we nog maar twee keer overheen gefietst dus nu voor de derde keer (3x scheepsrecht) overheen. Zaten we toch goed. Aan het einde van de weg even rechtsaf slaan en we zitten op River Island. Denk je dat je er bent moet je natuurlijk nog wel even de Homestay vinden. Nu spreken de Vietnamezen in de grote stad wel Engels maar in de dorpen toch echt niet. Met handen en voeten komen we uiteindelijk, na het al tich keer gevraagd te hebben, aan bij onze slaapplaats. Tenminste dat denken we maar de naam is toch iets anders. Komt er zo’n klein vrouwtje, blijkt de moeder van de familie te zijn, haalt haar dochter erbij en uiteindelijk de man des huizes die Frans spreekt. Nu is ons Frans niet zo geweldig maar we kunnen er toch uit opmaken dat we goed zitten en dat zijn andere dochter om 17.00 uur aanwezig is en zij spreekt Engels. Nadat hij ons wegwijs heeft gemaakt in onze villa, ja, ja we hadden een heel huis voor onszelf, konden we ons even opfrissen. Lekker douchen. Het water was op de bon, want de wc trok niet door. Doorspoelen met een emmer water dan maar. De douche was koud wat hier helemaal niet erg is want het is zo ongelooflijk warm dat het zelfs lekker is. Het huis lijkt een beetje op een Frans Koloniaal huis. Blauwe tralies, geen ramen en blauwe luiken. Elektriciteit is er pas ’s avond om 11.00 uur . De elektriciteit werkt op waterkrachtcentrales en omdat het waterpeil erg laag is, is de weinig elektriciteit voor de grote stad. Waar de kantoormensen net zo makkelijk alle airco’s aanzetten. Men staat er dus niet bij stil of wil er niet bij stil staan dat dit ten koste gaat van de mensen in de Mekongdelta. Deze hebben op de dag geen stroom en moeten het dus met aggregaten doen. Hoop dan maar dat iedereen geld heeft voor de benzine voor dit ding. Maar het heeft wel wat. ’s Avond een heerlijk diner gekregen. Olifantenvis, Mekonggarnalen, springrols, rijst, soep en ananas toe. Heerlijk. Nu naar bed . Trang (is de dochter) loopt met ons mee met een lamp op batterijen. Muskietennet naar beneden, geen dekens nodig.
Ik hoop dat ik slaap want Fred heeft een python gezien. Aan tafel kreeg ik ’s avonds van Trang te horen dat die toch wel in een kooi zit. Maar het blijft bij mij toch een beetje twijfelachtig of die kooi wel zo goed dicht zit. Wat ik volgens Trang wel kon horen waren de ratten die op het dak liepen om fruit te stelen. Nou slaap lekker en tot morgen. Morgen naar Cantho.
-
10 April 2010 - 15:00
Ria & Fer:
Dit echt fantastisch, lijkt wel of we achter op de fiets zitten of achter een schotje in je kamer, onze reis naar Indonesie komt weer boven drijven. blijf vooral genieten, groetjes F&R -
10 April 2010 - 18:43
Luca:
Veel geluk en plezier,groetjes daar! -
10 April 2010 - 18:47
Sacha:
He Patty en Fred
hoe gaat het met je. Met mij gaat het goed. Heb je al lekke banden gehadt? groeten sacha -
10 April 2010 - 19:36
Bjarne:
Pap, heb je al een pak laten maken? -
10 April 2010 - 20:01
Pa En Ma:
wij hebben jullie verslag gelezen ziet er spannend uit maar de wegen zijn beter als bij ons of niet nog veel plezier groetjes pa en ma verder alles goed xxxxxx -
10 April 2010 - 20:24
Fam. Serier:
Meid wat een verhalen, heerlijk om mee te lezen.
Ik zou ook niet slapen hoor...;-) -
10 April 2010 - 22:49
Ellebel:
zit hier in de in de nacht na een avonddienst jullie verslag te lezen en denkt W.A.U.W. wat spannend allemaal dikke zoenen voor jullie xxxxxxxxxxxx en uitkijken morgen -
11 April 2010 - 07:23
Jolanda:
he luitjes
over drie weken ga je de slangen-ratten en ongedierte echt missen hoor.ha ha
dikke kus -
11 April 2010 - 11:59
Monique:
dat jullie nog tijd hebben voor zo'n uitegbreid verslag! heel erg leuk. tijdens het lezen zitten we ook even in Vietnam -
11 April 2010 - 18:05
Yvonne:
Ha Fred en Pat,
Wat een belevenissen in zo'n korte tijd!! Niet te geloven. Geweldig om te lezen en jullie zo te kunnen volgen!! Patty, overleef je het wel met al dat ongedierte?? Brrrr!! Hebben jullie al meer dan deze 2 foto's kunnen schieten??
Groetjes van ons allemaal! -
12 April 2010 - 06:08
Joke En De Rest:
hoi wat super zeg ! echt geweldig om te lezen.
ik zou het nooit durven maar het is een belevenis om nooit te vergeten !!
gr en suc6 joke -
12 April 2010 - 06:50
Petra:
Wat een avontuur!!! Vanaf mijn buro op het werk, wil ik Fred een hele fijne verjaardag wensen en ga zo door met jullie reisverslag; het is waanzinnig leuk om te lezen wat jullie allemaal meemaken. Volgens mij genieten jullie er heerlijk van. Maar kijk uit met de eend; de beruchte gastheer van het H5N1 griepvirus! (Sorry ik blijf een vakfreak). En wat eten betreft: cook it, boil it or forget it... -
12 April 2010 - 17:29
Burg:
Gefeliciteerd, we kijken elke dag met spanning naar het verslag. -
12 April 2010 - 21:07
Ferdinand & Ria:
Het is hier bijna 13 april, VAN HARTE GEFELICITEERD en een fijn dag DIKKE KNUFFELS F&R -
13 April 2010 - 05:31
Jolanda:
er is er een jarig hoera hoera dat kan je wel zien dat is ...
gefeliciteerd
dikke kus
-
13 April 2010 - 08:57
Hellen:
Hallo, luitjes wat een belevenissen allemaal, echt te gek. Fred nog gefeliciteerd, dat is nog eens wat om daar je verjaardag te vieren met tig vietnamesen dat kan niet iedereen zeggen.|Ik vind het echt heel leuk om jullie verslag te lezen. groetjes aan de python knuf Hellen -
13 April 2010 - 14:04
Ron&co.:
Hoi Fred van harte gefeliciteerd,hoop dat je er een lekkere dag van maakt.
Luca,Sacha,Jacqueline en Ron -
14 April 2010 - 19:46
Karin & Arjo:
De marathon mee fietsen is een stuk makkelijker, op geasfalteerde wegen en heerlijk fiets weer! Maar ook zonder Patty hebben we het weer gehaald, binnen de 4 uur.
Geniet van de stoffige fietstrips, natuur, cultuur en het warme weer daar. Hier is alles maar weer gewoon gewoon!
En met jullie verslagen is het net of wij er ook een beetje bij zijn (pech voor jullie!)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
