Met de nachttrein naar Lao Cai

Hanoi

DAG 18 aankomst Hanoi

En weer staat onze chauffeur klaar. Jammer dat die geen Engels spreekt want dit maakt het communiceren in een auto erg moeilijk. Wij dachten dat het in Ho Chi Minh druk was, nou dat haalt het niet bij hier. Dit is, volgens ons, de drukste en meest stoffige stad van Vietnam Je hebt soms het gevoel dat je in de woestijn rijdt met al dat opwaaiende zand. Ook dit is een stad in opbouw. Het is soms net zo’n bouwput als Rotterdam. Na aankomst even opgefrist en maar is gaan zien wat hier te ontdekken valt. Het verkeer is hier zeer chaotisch en het rijdt allemaal een stuk harder dan in Ho Chi Minh City. Daar kon je gewoon rustig oversteken, hier moet je eerst alle kanten opkijken en dan maar hopen dat het goed gaat. We zitten bij het oude gedeelte van de stad. Het leuke van deze stad is dan weer dat ze een aantal meren midden in de stad hebben waar iedereen ’s avonds te vinden is. We hebben gegeten in een eettentje bij het Hoa Kiemmeer . Een leuk klein tentje met balkon. Helaas konden we niet buiten zitten dus dan maar binnen. Ze hadden hier geen airco en het zweet droop dan ook binnen een minuut in onze nek. Maar goed het eten was heerlijk. Weer terug naar het hotel. Morgen staat de Perfume Pagode in de planning.

Dag19 Perfume Pagode
We zijn vanochtend al vroeg opgehaald. We moeten eerst twee uur rijden voordat we er zijn. Bij de ingang van het dorp moet entree betaald worden en voor de boot ook. Als je eenmaal bij de bootjes komt liggen er honderden klaar om je te vervoeren. Er wordt geroeid door de mensen uit het dorp die elk 1 x per maand aan de beurt zijn en dus altijd om een fooi zullen vragen omdat dit hun enige extra inkomsten zijn. Het is nu niet druk dus er zijn er maar een aantal beschikbaar. Wij kregen een jong mannetje. Volgens ons deed hij dit werk nog niet zo lang want hij zat me er een partij te puffen en te kreunen . Het klinkt misschien ietwat verwend maar het is toch wel fijn om met die hitte niet zelf te hoeven roeien.
Hij vond dat wij erg stil waren, terwijl wij zaten te genieten van het landschap, en roeide naar zijn buurmeisje, hopende dat zij voor wat entertainment zou zorgen. Samen met deze boot zijn we naar het eindpunt gevaren. Wat een commerciële zaak!. Het was een lint van kraampjes met golfplaten. Zo hadden wij het ons niet voorgesteld. Wij dachten een mooie weg naar boven te lopen en dan langs de pagodes. Je komt inderdaad veel pagodes tegen waar de mensen bidden en offers neerleggen voor hun boedha. Het laatste stuk naar de Perfume Pagode kan je of met het kabelbaantje doen of gaan lopen. Wij kozen er voor om de heenweg met de kabelbaan te gaan en terug te lopen. Boven aangekomen naar de beroemde Perfume Pagode. Dit is een grot in de berg en je moet naar beneden om bij de beelden van de goden te komen. Het is hier erg druk en een echt bedevaardsoord Na dit allemaal een tijdje te hebben aangekeken en rondgelopen zijn we weer teruggegaan. Kijken of het leuk is om te lopen. Maar zover je naar beneden kunt kijken staan er allemaal kraampjes met golfplaten met allemaal dezelfde waar. Niets voor ons, dus ook terug met de kabelbaan. Het hele commerciële gedoe eromheen maakt het er niet mooier op. Erg jammer. Weer 2 uur terug en de stad in om lekker te eten.

Dag 20
Ho Chi Minh mausoleum, het presidentiële paleis en de Tempel van de literatuur.

We zijn gaan lopen naar het presidentiële paleis waar Ho Chi Minh verbleef met daarnaast het mausoleum van Ho Chi Minh. Je kunt er niet om heen zo groot en kolossaal is het gebouw. Raar dat het mausoleum er staat, want hij had uitdrukkelijk in zijn testament laten opnemen dat hij gecremeerd wilde worden en dat de ene helft van zijn as over noord en de andere helft over zuid Vietnam uitgestrooid moest worden. Maar goed het is een groot en sober gebouw waar je alleen maar van achter de witte streep naar mag kijken. Hierna naar het gedeelte van het paleis waar Ho Chi Minh verbleef. Je kunt maar 1 kant oplopen en dat is naar de garage, het verblijf waar hij werkte en naar de paalwoning Ho Chi Minh. De reden dat dit naast het paleis is gebouwd is dat hij niet in het paleis wilde werken omdat hij een man van het volk was. Een eenvoudig onderkomen voor ontvangsten, werkkamer en garage, waar zijn auto’s nog steeds staan, de paalwoning waarin hij woonde en sliep. De reden voor de paalwoning is omdat dit voor het volk van Vietnam stond en de gewone mensen. Het is inderdaad een mooi maar eenvoudig onderkomen zonder tierelantijnen. Het maakt op de een of andere manier veel indruk dat zo’n grote man voor zo’n eenvoudig onderkomen koos. Na dit allemaal gezien te hebben naar het nabijgelegen Ho Chi Minh museum. Hier staat de in 2010 geopende tentoonstelling van hoe alles tot stand is gekomen en van de oorlogen die hij heeft gevoerd tegen Frankrijk en Amerika. Indrukwekkend, 2010 is een belangrijk jaar. Het is het 35 jarig bestaan van de republiek Vietnam, het 1000 jarig bestaan van Hanoi en de communistisch partij is 80 jaar. Wij gaan dit, als het allemaal mee zit, op 30 april nog meemaken. Overal staat aangekondigd dat het een groot feest wordt. Wij zijn benieuwd.
Nu op naar het Hoa Kiemmeer om de beroemde rode brug te fotograferen. We waren nog niet halverwege of het begon te regenen. Nu zijn de buien in Vietnam kort maar hevig en we waren dan ook al spoedig aardig doorweekt. We hebben een taxi aangehouden en verteld waar we heen moesten. Nu hadden wij al het vermoeden dat die ons niet begreep want we kwamen overal langs behalve het hotel. We hebben uiteindelijk de kaart gepakt en gezegd waar die heen moest. Dit werkte. We hebben onze tassen gepakt want om 17.00 hadden we een late check out, we moeten met de nachttrein naar Lao Cai in het noorden bij Chinese grens. Ook dit was weer chaotisch. Je krijgt een ticket van het reisbureau en moet dit dan nog even van te voren laten verifieren en je goede kaartje halen. Doe je dit niet dan kom je de trein niet in. De chauffeur regelde dit gelukkig voor ons. Wachten in de wachtruimte tot de trein komt en dan de meute maar volgen, moeten we toch ergens vanzelf bij de goede trein komen. Ja hoor een couchette voor 4 personen. Wie zouden er bij ons slapen. Twee Vietnamezen die bij de andere Vietnamezen een coupe terug waren gaan zitten. Komt er opeens een steward aan om te vragen of we, vanwege de herrie, niet een coupe 1e klas wilde reizen voor 50 dollar extra. Dit wilden wij niet en ze verdween weer, om later terug te komen met het bod van een blikje bier en een cola, ook hier gingen we niet op in. Intussen had uit een plasticzakje nog een 50 Euro biljet gevonden en besloten een bod van 30 Euro te doen als ze weer terug zouden komen. En ze kwamen terug, alleen had dit mannetje nog nooit van een “joeroo” gehoord en haalde een beter engels sprekende steward erbij. We moesten ze nog overtuigen van de waarde van de joeroo en dat we een half miljoen dong terug wilde voor het briefje van 50 Euro. Een currency tabel met dongs euro’s en dollars die we mee hadden gekregen van het reisbureau overtuigde ze. Onderweg naar de coupe toch maar even gevraagd of die mensen naast ons daarom verzocht hadden. Bleek inderdaad zo te zijn. Maar eerlijk is eerlijk het is een rustige coupe met twee bedden en een tandenborstel en als extraatje een cola en een bier. Liggen we net te slapen wordt bijna de deur eruit gerukt. Nu moesten wij hem al op slot draaien en de veiligheidsketting ervoor maar dit verwacht je toch niet. Blijkt het een coupe te zijn waar de stewards wel eens slapen.De man dacht schijnbaar dat wij daar illegaal lagen. Nou mijn hart zat in mijn keel, maar het was gelukkig allemaal oke. Uiteindelijk redelijk geslapen en om 5.30 in Lao Cai er uit. Zo maken we elke dag wel weer iets mee waar we gelukkig om kunnen lachen.

Can Cau, Bac Ha

Je bent de trein nog niet uit of je wordt aangesproken door chauffeurs van minibusjes. Zij weten dat hiervandaan de toeristen naar Bac Ha en Sa Pa moeten en kunnen hier dus goede zaken doen. Helaas voor hen worden wij weer opgehaald, maar als je op eigen houtje gaat is dit wel erg handig, je moet dan alleen wel goed onderhandelen over de prijs. Het was een aardige man en hij was blijkbaar blij dat het hem gelukt was om ons te vinden want hij schudde onze handen er bijna van af. Na 100 meter te hebben gereden stopte hij bij een restaurantje voor ons ontbijt. Wij hadden natuurlijk kunnen lopen maar ik denk dat de auto niet voor het station mocht staan. We weten gelijk waar we op de terugweg kunnen eten voor ons vertrek met de trein ’s avonds. Na een half uur op weg naar Bac Ha. Het was een schitterende rit. We hebben ons geen minuut verveeld. Het is een geweldige chauffeur en zoals hij ons iedere keer ergens lang loodst is soms ongelooflijk. Het is maar goed dat ze hier veel toeteren, je wordt er soms gek van maar het is voor de tegenligger handig dat die weet dat je aan het passeren Ze rijden hier nl. niet rechts maar gebruiken gewoon de hele weg omdat de wegen vrij smal zijn. We arriveren na een enerverende rit, waar we trouwens geen moment bang zijn geweest dat het niet goed zou komen, bij ons hot3el in Bac Ha. In Bac Ha krijgen we gids Tong. Een leuke man die goed Engels spreekt, alhoewel je soms wel moet uitvogelen wat die nu precies bedoelt. Zo is Vikkage bedoelt als Village. En zo komen wij in de loop van de dag achter een hoop leuke Engelse woorden. Hij rijdt met ons mee naar de Can Cau markt en legt ons o.a. de klederdracht uit van wie waar vandaan komt en van welke stam zij zijn. Alleen vrouwen lopen in klederdracht, de mannen zien er allemaal hetzelfde uit.
Tong tilt deksels op van ketels en pakt van alles uit mandjes om ons te vertellen wat het is en waar het voor gebruikt wordt. Een ding is duidelijk, als er een beest geslacht wordt , wordt echt werkelijk alles gebruikt. Van huid en haar tot alle organen. Al zijn deze laatste maar voor de soep. Omdat het buiten het seizoen is zijn er weinig toeristen op de markt wat ons het idee geeft dat het geen show is. Er was veel te zien en we proberen dat zoveel mogelijk met foto’s te laten zien. Na de markt zijn we met Tongh het veld in gegaan en een flinke wandeling door de rijstvelden gemaakt. Voor de echt mooie plaatjes zijn we te vroeg in het jaar de akkers worden net omgeploegd.
Maar het is toch een bijzonder mooi landschap. Na het eten was er een soort culturele avond met dansen vanuit de omgeving. Er was een groep Nederlanders in het Hotel met een hoog Torremolinos gehalte die er voor zorgde dat we snel afhaakte. Morgen gaan we via de Chinese grens naar Sapa.